Rapport frå akademia:
Kva i alle dagar er det eg vil, tenkte eg ein stad i teorikapitlet i Den store Avhandlinga som eg held på å skriva, slik som ein ofte tenkjer når ein skriv lange tekstar. Men so kom det ein strofe flygande: "action action, eg ser etter action"
og eg kom på at det er jo det eg held på med når eg freistar å forstå desse tekstane som desse ungdomsskuleelevane har skrive på internettet: eg ser etter action, og det er det som styrer teorien eg leitar etter og lagar.
action forstått 1. som handling (altså direkte omsett og ganske udramatisk), og det inneber heile den breie pragmatiske språkvitskaplege traidsjonen: pragmatikk, retorikk, språkhandlingsteoriar, funksjonell lingvistikk osb.
men 2. forstått som, nettopp action: Kva er det som står på spel? Kvar ligg konflikten? Kvar er det det skjer? (osb) (og sjølvsagt: kva er vilkåra for det som skjer?)
Oppsummert: Dette fører jo til ei monaleg innsnevring og fokusering av den breie pragmatiske tradisjonen, samstundes som det gjev meg eit strukturerande prinsipp for teorikapitlet.
Konklusjon: Jokke har redda teorikapitlet mitt, og er dessutan best. Og Action er ein av dei beste songane.
